GABINET NEUROLOGOPEDYCZNY


Szanowni Państwo,
   Witam na stronie internetowej mojego Gabinetu Neurologopedycznego i zapraszam do zapoznania się z zakresem proponowanych usług, jak również z materiałami dotyczącymi zagadnień logopedycznych zgromadzonych na stronie. Oferta terapeutyczna skierowana jest zarówno do dzieci, młodzieży jak i osób dorosłych.

W gabinecie wykorzystywana jest:

  • Terapia słuchowa FORBRAIN- słuchawki kostne z mikrofonem.
  • Terapia funkcji wzrokowych.
  • Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania i kształtowanie systemu językowego poprzez programowanie.
  • Stymulacja lewej półkuli mózgu.
  • Stymulacja funkcji motorycznych.
  • Stymulacja pamięci.
  • Ćwiczenia kategoryzacji.
  • Ćwiczenia myślenia sytuacyjnego i przyczynowo-skutkowego.
  • Ćwiczenia myślenia przez analogię.
  • Karmienie terapeutyczne.
  • Komunikację alternatywną i wspomagającą.
  • Metodę krakowską.
  • Kinesiotaping logopedyczny - plastrowanie dynamiczne twarzy.
  • Elektrostymulację języka i podniebienia.
  • Trening Umiejętności społecznych.

  W ramach pracy z pacjentem oferuję terapię indywidualną i rodzinną. Przyjeżdżam również na wizyty domowe lub jeśli istnieje taka potrzeba - do szpitala czy ośrodka opiekuńczego, w którym pacjent aktualnie przebywa. Terminy wizyt, po uprzednim kontakcie telefonicznym, dostosowane indywidualnie do każdego pacjenta.  Moje doświadczenie w pracy utwierdza mnie w przekonaniu, że nie ma przypadków beznadziejnych, każdy może uzyskać konkretną pomoc, jeśli się tylko o taką pomoc zwróci. Pozytywne nastawienie do terapii, systematyczna praca pacjenta, silna motywacja i zaangażowanie osób najbliższych w proces rehabilitacji, przynoszą naprawdę nieoczekiwane rezultaty.

Neurologopeda - Oligofrenopedagog

mgr Anna Chmielowska

O MNIE

(...) Tym, co mnie pasjonuje jest możność przyczyniania się do jakiegoś dzieła, do jakiejś realności trwalszej niż ja (...)

JESTEM


nauczycielem języka angielskiego po ukończeniu Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych w Sanoku


logopedą dyplomowanym po ukończeniu Małopolskiej Szkoły Wyższej w Brzesku


neurologopedą dyplomowanym po ukończeniu Wyższej Szkoły Humanistyczno-Przyrodniczej w Sandomierzu


oligofrenopedagogiem dyplomowanym po ukończeniu Centrum Usług Dydaktycznych w Rzeszowie

tyflopedagogiem dyplomowanym po ukończeniu Centrum Usług Dydaktycznych w Rzeszowie

terapeutą autyzmu po ukończeniu Centrum Usług Dydaktycznych w Rzeszowie

certyfikowanym Trenerem Umiejętności Społecznych TUS SSTe

neurologopedą, oligofrenopedagogiem, terapeutą autyzmu w Szkole Podstawowej nr.1 w Kolbuszowej

nauczycielem języka angielskiego i neurologopedą w Publicznym Przedszkolu w Kolbuszowej Górnej

nauczycielem języka angielskiego w Publicznym Przedszkolu nr. 1 w Kolbuszowej

nauczyciel języka angielskiego i neurologopedą w Publicznym Przedszkolu w Kolbuszowej Dolnej

szczęśliwą żoną oraz mamą dwóch wspaniałych córeczek


mgr Anna Chmielowska
certyfikowany terapeuta TUS
neurologopeda, oligofrenopedagog, tyflopedagog, terapeuta autyzmu

UKOŃCZYŁAM RÓWNIEŻ SPECJALISTYCZNE SZKOLENIA

  • Symultaniczno-sekwencyjna nauka czytania
  • Moje sylabki - nauka czytania metodą symultaniczno - sekwencyjną
  • Metoda Krakowska w pracy z dzieckiem o specjalnych potrzebach edukacyjnych – warsztat praktyczny
  • Praca z dzieckiem autystycznym - początek drogi - warsztat praktyczny
  • „Dziecko dwujęzyczne w przedszkolu i szkole”
  • Diagnoza i terapia Afazji u osób dorosłych
  • Terapia neurobiologiczna
  • Diagnostyka mózgu w chorobach neurologicznych, odczytywanie dokumentacji medycznej
  • Rehabilitacja głosu i mowy u osób po całkowitym usunięciu krtani
  • Techniki terapeutyczne w pracy z osobami jąkającymi się
  • Diagnoza i terapia jąkania u dzieci i młodzieży – praktyczny warsztat terapeuty jąkania
  • Wykorzystanie elementów metody werbo-tonalnej w terapii dzieci z zaburzeniami w komunikacji językowej
  • Dyslalia Ankyloglosyjna – o krótkim wędzidełku języka, wadliwej wymowie i skutecznej terapii
  • Stosowana Analiza Zachowania w pracy terapeutycznej z osobami z autyzmem –kurs III stopniowy
  • Szkolenie PECS - poziom I
  • Szkolenie z zakresu oceny efektywności porozumiewania się dzieci niemówiących z użyciem narzędzia "Sprawdź, jak się porozumiewam" - diagnoza, I i II stopień (szkolenie z AAC pod kierunkiem dr M.Grycman)
  • "Terapia sensomotoryczna i korekta dysfunkcji ustno-twarzowych" autorski program dr Anny Regner – cz. I
  • Manipulacje ustno twarzowe - techniki usprawniające narządy mowy i redukujące ból – cz. II
  • Kinesiotaping w Logopedii (K-taping) – plastrowanie twarzy
  • Warsztaty neurologopedyczne moduł II: Wczesne zaburzenia funkcji pokarmowych, oddechowych i fonacyjnych u noworodków i niemowląt z grupy ryzyka obciążenia ciążowo-porodowego
  • Terapia seplenienia międzyzębowego
  • Certyfikowany Trener Umiejętności Społecznych TUS SST
  • Elektrostymulacja w Logopedii – podejście praktyczne wg Esther De Ruth

USŁUGI

W trosce o dobro Twojej Bliskiej Osoby, aby zapewnić poczucie wygody oraz komfortu, realizuję w razie pilnej potrzeby wizyty domowe w obszarze miasta i powiatu Kolbuszowa.


OFERTA GABINETU NEUROLOGOPEDYCZNEGO OBEJMUJE

1. Kompleksową diagnozę i terapię wszystkich wad wymowy u dzieci:

  • seplenienie - nieprawidłowa wymowa głosek dentalizowanych: [s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż, ś, ź, ć, dź]
  • rotacyzm - nieprawidłowa wymowa głoski [r]
  • lambdacyzm - nieprawidłowa wymowa głoski [l]
  • kappacyzm - nieprawidłowa wymowa głoski [k]
  • gammacyzm - nieprawidłowa wymowa głoski [g]
  • mowa bezdźwięczna - zamiana głoski "b" na "p", "g" na "k", "z" na "s","ż" na "sz" - rynolalia - nosowanie
  • jąkanie wczesnodziecięce
  • opóźniony rozwój mowy

2. Terapię osób dorosłych:

  • jąkanie
  • leczenie zaburzeń mowy po udarze mózgu (afazja), urazach, guzach, krwiakach, tętniakach mózgu
  • dyzartria
  • terapia afazji u pacjentów dorosłych z zaburzeniami neurologicznymi (możliwy dojazd do domu pacjenta)

3. Wczesna interwencja logopedyczna

  • stymulowanie mowy dziecka od urodzenia do trzeciego roku życia
  • terapia zaburzeń ssania, żucia, połykania u dzieci
  • terapia karmienia dzieci - nauka jedzenia i picia

4. Masaże logopedyczne

5. Wczesna nauka czytania metodą symultaniczno - sekwencyjną

6. Terapia zaburzeń rozwojowych:

  • terapia niemowląt i dzieci z zespołem Downa, z autyzmem i zespołem Aspergera
  • terapia niemowląt i dzieci z rozszczepem podniebienia
  • terapia niemowląt i dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym

7. Terapia dzieci z wadą słuchu

8. Porady, konsultacje i wskazówki dla rodziców i nauczycieli

9. Wydawanie zaświadczeń

10. Oferta dla placówek oświatowo – wychowawczych:

  • badania przesiewowe
  • indywidualna oraz grupowa terapia logopedyczna
  • profilaktyka, czyli zajęcia grupowe stymulujące rozwój mowy oraz przeciwdziałające powstawaniu wad wymowy

AUTYZM

Co to jest autyzm?

Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym - występuje w nim uszkodzenie systemu porządkującego otrzymywanych za pomocą zmysłów informacji, które sprawia iż dziecko na określone bodźce reaguje nadwrażliwością, obniżoną wrażliwością lub tzw. „białym szumem", czyli wadliwym funkcjonowaniem ośrodka mózgu odpowiedzialnego za odbiór i integrację bodźców. Uszkodzenie systemu następuje w momencie, gdy uszkodzona część mózgu osiągnie dojrzałość.

Zaburzenie to może przebiegać u konkretnych osób w bardzo różnym nasileniu, tzn. że pewne objawy określane jako „autystyczne” mogą być łagodniejsze od innych. U większości dzieci z autyzmem możemy zaobserwować zmienną gamę symptomów i stopni ich występowania, dlatego zazwyczaj diagnozuje się Głębokie Zaburzenia Rozwojowe lub Nietypowe Zaburzenia Rozwoju (Pedagogika Specjalna pod red. Dykcika).

Autyzm wczesnodziecięcy

jest to zespół poważnych zaburzeń rozwojowych dziecka, manifestujący się do 30 miesiąca życia oraz związany z wrodzonymi dysfunkcjami układu nerwowego. Opisany został przez Leo Kannera w 1943 roku, jako specyficzny zespół zaburzeń cechujący się takimi objawami jak: zamknięcie się w sobie i osłabienie kontaktów ze światem zewnętrznym, a także myślenie w oderwaniu od rzeczywistości.

Jest to zaburzenie rozwojowe występujące najczęściej po upośledzeniu umysłowym, epilepsji i dziecięcym porażeniu mózgowym. Na każde 10 000 urodzeń występuje 5-15 przypadków autyzmu, jednocześnie po uwzględnieniu dzieci o cechach autystycznych wskaźnik ten wzrasta do 21 dzieci na każde 10 000 urodzeń. Pojawia się on zazwyczaj 4-krotnie częściej u pierworodnych dzieci płci męskiej niż u dziewcząt, przy czym dziewczynki dotknięte autyzmem wykazują częściej poważniejsze formy zaburzenia oraz charakteryzują się niższą inteligencją.

Objawy autyzmu:

Rozwój dzieci autystyczny przebiega w zasadzie normalnie aż do 24.-30. miesiąca. Wówczas można zauważyć opóźnienie w mowie lub kontakcie z dzieckiem. Autyzm zazwyczaj objawia się w następujących sferach:
  • MOWA rozwija się słabo lub wcale (używanie słów bez znaczenia, komunikowanie się za otaoczeniem za pomocą gestów zamiast słów, słaba koncentracja)
  • SAMOTNOŚĆ - dziecko woli spędzać czas samo, niż z innymi (nie nawiązuje nowych znajomości, rzadko się uśmiecha, ma słaby kontakt wzrokowy)
  • NADWRAŻLIWOŚĆ na dotyk lub brak reakcji na ból
  • BRAK spontaniczności i kreatywności podczas zabaw
  • NADPOBUDLIWOŚĆ/ OTĘPIENIE (nagłe wybuchy złości, uparte przywiązanie do jednego przedmiotu lub osoby, agresja lub autoagresja).
Należy wnikliwie obserwować własne dziecko, a w razie jakichkolwiek wątpliwości, skontaktować się lekarzem. Im wcześniejsza diagnoza, tym wcześniej można wdrożyć terapię, co z kolei w przyszłości może pozwolić dziecku autystycznemu samodzielnie funkcjonować i w miarę możliwości integrować się z rówieśnikami.

AFAZJA

   Afazja jest to spowodowane organicznym uszkodzeniem odpowiednich struktur mózgowych częściowe lub całkowite zaburzenie mechanizmów programujących czynności mowy u człowieka, który już uprzednio opanował te czynności. (prof. Mariusz Maruszewski)

   Afazja to sytuacja, w jakiej osoba chora, która dotychczas nie miała żadnych problemów z funkcjami językowymi - ma trudności z mówieniem i/lub rozumieniem mowy, ma również problemy z pisaniem i czytaniem.

   Afazja nie jest wynikiem niedowładu, paraliżu, czy nawet niedoczulicy mięśni artykulacyjnych narządu mowy (tj. mięśni krtani, języka, podniebienia, ust itp.). Zaburzenia takie, jak też zaburzenia mowy wywołane uszkodzeniem móżdżku i obwodowego układu nerwowego zaliczane są do dyzartrii. Afazja nie jest więc zaburzeniem w zakresie kontroli motorycznej mięśni aparatu artykulacyjnego, ani też zaburzeniem percepcji słuchowej jako takiej - dotyczy zatem bezpośrednio funkcji językowych usytuowanych w lewej (u około 90% ludzi) półkuli mózgu.

Bardzo często człowiek po udarze nie jest w stanie poruszać się samodzielnie. Dlatego realizuję wizyty domowe w obszarze miasta KOLBUSZOWA oraz bliskich okolicach.

ZESPÓŁ DOWNA

Zespół Downa to choroba genetyczna charakteryzująca się niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim lub średnim. Oprócz tego w przebiegu choroby występuje szereg zaburzeń w budowie i funkcjonowaniu organizmu. Osoby dotknięte zespołem Downa mają charakterystyczne fałdy nad powiekami, które sprawiają, że można je łatwo rozpoznać.


Zespół Downa - przyczyny

Zespół Downa jest trisomią 21. pary chromosomów. Oznacza to, że przy 21. parze jest dodatkowy, trzeci chromosom lub jego fragment.
Zespół Downa jest dość częstą chorobą genetyczną występuje z częstotliwością wahająca się od 1:800 do 1:1000 żywych urodzeń.
Do tej pory nie udało się określić żadnych czynników fizycznych wpływających na zwiększenie ryzyka wystąpienia zespołu Downa. Wykryto natomiast korelację między wiekiem matki a prawdopodobieństwem urodzenia dziecka z trisomią 21. pary. Warto wspomnieć, że u kobiet po 30. roku życia ryzyko urodzenia dziecka z zespołem Downa jest niemal dwukrotnie większe niż u kobiet mających 20 lat. Po 40. roku życia to ryzyko jest jeszcze większe, a z każdym kolejnym rokiem drastycznie rośnie. Spośród 45-latek aż co trzydziesta kobieta rodzi dziecko z zespołem Downa.

Zespół Downa - objawy

Większość osób kojarzy zespół Downa z upośledzeniem umysłowym i charakterystycznym wyglądem, jednak to tylko część objawów, które są obecne u dotkniętych nim osób. U wszystkich chorych występuje również wrodzony niedobór odporności, co znacznie podnosi częstotliwość występowania różnego rodzaju infekcji. Chorzy wykazują również wiotkość mięśni, co sprawia, że często nie domykają ust i wystawiają język.
Przy zespole Downa mogą pojawić się również inne nieprawidłowości. Część z nich to jedynie cechy dysmorficzne, które nie pogarszają jakości życia, ale obok nich występują też poważne wady. U chorych mogę pojawić się: wady serca, zaburzenia słuchu, krótkogłowie, hipoplazja zębów, zaćma i inne zaburzenia wzroku, wady układu pokarmowego, celiakia, nieprawidłowości w budowie kośćca, zmiany u układnie płciowo-moczowym, zaburzenia płodności, zaburzenia pracy tarczycy, napady padaczkowe i wiele innych.

Rehabilitacja ruchowa i intelektualna dzieci z zespołem Downa

Dzieci rozwijają się najczęściej z opóźnieniem (upośledzenie umysłowe jest regułą w przypadku tej wady, jednak różny może być jego stopień), jednak odpowiednio wcześnie rozpoczęta rehabilitacja ruchowa i intelektualna umożliwia wyrównanie różnic między rówieśnikami i zwiększa szanse na w miarę normalny rozwój i funkcjonowanie w społeczeństwie. Dzieci urodzone z zespołem Downa wymagają ćwiczeń i wielostronnej stymulacji rozwoju od pierwszych tygodni życia. Jak dziecko będzie się rozwijało w dużym stopniu zależy od rodziców, rodzeństwa i jego bliskich - od ich zaangażowania i pracy, która włożą w edukację chorego z zespołem Downa. Bardzo ważna jest stymulacja zarówno dotykowa, słuchowa, jak i ruchowa. Im więcej poświęci się dziecku czasu, tym lepiej będzie się rozwijało.

ZESPÓŁ ANGELMANA

Zespół Angelmana to rzadka choroba genetyczna, której istotą są zmiany w funkcjonowaniu układu nerwowego. Chorzy na zespół Angelamana mają charakterystyczny uśmiech i wykonują dziwaczne ruchy, przez co dawniej nazywało się je "dzieci marionetki", a samą chorobę zespołem szczęśliwej kukiełki. Jakie są przyczyny i objawy zespołu Angelmana? Na czym polega leczenie?

Zespół Angelmana to rzadka choroba genetyczna, której istotą są zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego. Jej charakterystycznym objawem jest uśmiech jak u marionetki i chód jak u kukiełki, przez co choroba ma także inną nazwę - zespół szczęśliwej kukiełki (happy puppet syndrome). Częstość jej występowania szacuje się na 1 na 15 000 urodzeń.

Przyczyny:

Przyczyną zespołu Angelmana jest skrócenie (delecja) fragmentu chromosomu 15, który jest pochodzenia matczynego (gdy jest pochodzenia ojcowskiego, pojawia się zespół Pradera-Williego). Mutacja genetyczna zwykle jest spontaniczna, jednak w niektórych przypadkach może być dziedziczna.

Zespół Angelmana - objawy

Dziecko po urodzeniu nie wykazuje objawów choroby (mogą się jedynie pojawić problemy z karmieniem). Jednak po 6. miesiącu życia zauważalne jest opóźnienie rozwoju. Dziecko z zespołem Angelamana zaczyna raczkować około 22. miesiąca życia, siada dopiero między 1. a 3. rokiem życia, a umiejętność chodzenia wykształca się u niego bardzo późno, bo około 5. roku życia, jednak część dzieci wcale nie potrafi chodzić.
U chorych pojawia się charakterystyczny chód i uśmiech, przez co przypominają marionetkę
Ponadto dziecko cierpi na zaburzenia poruszania się i równowagi, co objawia się chodem chwiejnym, niepewnym, na szeroko rozstawionych nogach (ataksja chodu). Chód ten jest bardzo charakterystyczny i przypomina sposób poruszania się marionetki.
Zauważalne są także zmiany w wyglądzie twarzy - duże usta, duża żuchwa, szeroko rozstawione gałki oczne oraz wystający język. Poza tym pojawia się charakterystyczny uśmiech jak u marionetki.
Opóźniony jest rozwój mowy - dziecko potrafi wymówić tylko kilka wyrazów. Porozumieć z nim można się tylko niewerbalnie.
U dzieci z zespołem Angelmana pojawiają się także zaburzenia zachowania. Najbardziej charakterystyczna jest wesołkowatość i napady śmiechu, do których dochodzi często w nieodpowiednich sytuacjach. Dzieci z tym zespołem często są nadpobudliwe, ruchliwe - charakterystyczne jest zwłaszcza trzepotanie rękoma. Wyglądają wtedy jak małe aniołki machające skrzydełkami, by wzbić się w powietrze. Z tego powodu dzieci z tym zespołem obecnie zamiast "marionetki" nazywa się "aniołki".
Większość chorych cierpi na małogłowie i drgawki (występują zwykle do 3. roku życia). Mogą mieć także problemy z połykaniem i zaparciami, kłopoty ze snem, skoliozą czy otyłością.

Diagnoza:

Rozpoznanie stawia się na podstawie ww. objawów i badaniu genetycznym. W czasie diagnozy należy wykluczyć inne schorzenia neurologiczne, takie jak, np. autyzm czy mózgowe porażenie dziecięce, z którymi choroba często jest mylona. Tak było np. w przypadku pierwszego syna Colina Farrella - Jamesa - u którego zespół Angelmana pomylono początkowo z mózgowym porażeniem dziecięcym.

Leczenie:

Dziecko z zespołem Agnelama wymaga przede wszystkim rehabilitacji. Poleca się zwłaszcza ćwiczenia w wodzie (gdyż są nią zafascynowane). Dzięki nim poprawia się równowaga i koordynacja ruchowa dziecka. Zapobiegają także dalszemu rozwojowi skoliozy i skurczów. Ze względu na ataki padaczki, które pojawiają się młodym wieku, konieczne jest podawanie leków przeciwdrgawkowych. Ponadto niezbędna jest pomoc psychologa i logopedy.

Rokowania:

Średnia długość życia chorych jest normalna, jednak do jego końca są oni niesamodzielni.

ZESPÓŁ ASPERGERA

Oto kilka przykładów na widzenie rzeczywistości przez dzieci dotknięte zespołem Aspergera.
  • Siedmiolatek na pytanie „czym się interesuje”, odpowiada: „sprzętem AGD i wyposażeniem kuchni z lat 70-tych”.
  • Kilkuletni chłopiec o sobie: „nie mam kolegów w klasie. Jeśli już to przyjaźnię się z dorosłymi, uwielbiam na przykład rozmawiać z paniami sprzątającymi w szkole”.
  • Inny, używający wyszukanego jak na 8 latka języka: „klocki Lego są znacznie fajniejsze niż próby interakcji z młodzieżą podwórkową”.
  • Kolejny kilkulatek wygłasza opinię: „a ja tam lubię fast foody bo mają takie środki konserwujące i chemiczne, których próżno szukać w zdrowej żywności”.
  • Dzieci w klasie pierwszej miały za zadanie namalować dalmatyńczyka. Jakież było zdziwienie nauczycielki kiedy jeden z chłopców zamiast kropek narysował na szablonie psa swastyki. Okazało się, że nie miał na celu obrazić czy sprowokować kogokolwiek. Na pytanie „dlaczego swastyki”, poważnie odpowiedział, że „nie chciał rysować jak wszyscy dalmatyńczyka, chciał stworzyć owczarka niemieckiego”.


Czym jest zespół Aspergera (ZA)?

Zespół Aspergera jest jednym z całościowych zaburzeń rozwoju, które obserwuje się u dzieci od wczesnego dzieciństwa. Innym, lepiej znanym zaburzeniem należącym do tego kręgu, jest autyzm dziecięcy. Zespół Aspergera określa się potocznie jako lekką odmianę autyzmu.
Zazwyczaj problemy zaczynają pojawiać się gdy dziecko znajdzie się wśród rówieśników. Już od najmłodszych lat można zauważyć, że dzieci z ZA mają słabsze umiejętności interpersonalne, wykazują trudności w zabawie z innymi dziećmi, często objawia się również tendencja do narzucania innym swojej woli. Bywa, że z tego powodu od małego są odrzucane i nierozumiane przez rówieśników.
Rodzice zauważają również trudności z dostosowaniem się do zasad i nieumiejetność w dopasowaniu zachowania do sytuacji społecznej, skarżą się na trudność w wytłumaczeniu dziecku, że nie można komentować wyglądu innych osób, zwłaszcza na głos i to w komunikacji miejskiej lub nie należy dopowiadać swoich uwag w czasie mszy w kościele, czy też wchodzić na ołtarz, aby księdzu odprawiającemu Mszę pokazywać wypadniętego mleczaka.

TRENING UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH

Podczas zajęć terapeuta modeluje zachowania dzieci, młodzieży i dorosłych w różnych sytuacjach społecznych, zwiększając w ten sposób ich umiejętność funkcjonowania w grupie. Jest to dla osoby niezwykle ważny aspekt życia, a satysfakcja z tego płynąca staje się motorem do podejmowania wielu rozwijających aktywności. Trening umiejętności społecznych (TUS) to indywidualne i grupowe zajęcia.

TUS przeznaczony jest dla dzieci, młodzieży i dorosłych (np. po udarach) z trudnościami w sferze społecznej:

  • Trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych,
  • nieśmiałość, wycofanie,
  • trudności w adaptacji do nowych sytuacji,
  • impulsywność, trudności w panowaniu nad emocjami,
  • osoby z Zespołem Aspergera, wysokofunkcjonującym autyzmem.

Celem terapii i pomocy w TUS jest:

  • Trening umiejętności komunikacyjnych
  • trening modyfikowania zachowań na bardziej aprobowane społecznie,
  • trening umiejętności społecznych,
  • umiejętność współpracy w grupie,
  • metody radzenia sobie z emocjami w trudnych sytuacjach,
  • praca nad przestrzeganiem zasad,
  • uczenie się rozpoznawania emocji i potrzeb,
  • sposoby na odreagowanie napięć emocjonalnych.

Nauka odbywa się poprzez zabawę i doświadczanie sytuacji społecznych w bezpiecznych warunkach warsztatowych, w miłej atmosferze pod okiem doświadczonego terapeuty.

mgr Anna Chmielowska
certyfikowany terapeuta TUS
neurologopeda, oligofrenopedagog, tyflopedagog, terapeuta autyzmu

TERAPIA Z FORBRAIN

NOWOŚCI TERAPEUTYCZNE W GABINECIE FORBRAIN

Słuchawki z mikrofonem są znakomitym uzupełnieniem i wspomaganiem terapii w logopedii, neurologopedii, zajęć pedagogicznych, na zajęciach języków obcych.

Ze względu na wzmocnienie przewodzenia dźwięku drogą kostką znakomicie stymuluje nie tylko słuch, ale układ przedsionkowy.

Ze względu na mechanizm sprzężenia zwrotnego nadają się znakomicie do pracy logopedycznej. Także spowalniają tempo mówienia (w terapii jąkania).

Słuchawki kostne z mikrofonem Forbrain są znakomitym narzędziem terapeutycznym dla dzieci z zaburzonym przewodzeniem dźwięku drogą powietrzną z powodu np. płynu w uszach, częstych zapaleniach ucha środkowego.

DLA KOGO FORBRAIN

Forbrain zaleca się dla osób chcących poprawić poniższe umiejętności:

  • Uwaga, koncentracja,
  • czytanie , pisanie, pamięć,
  • mowa, artykulacja, płynność (wady wymowy),
  • umiejętność komunikacji społecznej,
  • nauka języków obcych.

ELEKTROSTYMULACJA JĘZYKA, PODNIEBIENIA, TWARZY

CO TO?

Elektrostymulacja to zabiegi lecznicze z użyciem prądów impulsowych w celu pobudzenia mięsni do skurczu. Zadaniem zabiegu jest utrzyma niezdolności odnerwionego mięśnia do pracy, zapobieganie zanikom mięśniowym a także przywracanie siły i rozbudowa masy mięśnia.

JAK WYGLĄDA ZABIEG?

Do zabiegu wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt, w którym stosowane są dwie elektrody: jedną z nich umieszcza się np. na przedramieniu pacjenta, a drugą- punktową dotyka się bezpośredniego miejsca stymulacji. Podczas zabiegów możemy stymulować podniebienie, język lub wargi. Całość zabiegu wynosi około 10 -15 minut, albo dłużej, w zależności od ilości miejsc stymulowanych.

JAK CZĘSTO?

Zabiegi elektrostymulacji są tylko metodą wspomagającą w stałej terapii logopedycznej lub neurologopedycznej pacjentów. Ważne jest, aby w momencie przebiegów sesyjnych elektrostymulacji, rodzice intensywnie wykonywali ćwiczenia narządów artykulacyjnych dziecka wg. wskazań logopedycznych.

Najlepsze efekty są w momencie stosowania sesji 5 lub 10 dniowych oraz co jakiś czas powtarzanie ich. Dobór ilości sesji, oraz miejsc stymulowanych uzgadnia się z terapeutą prowadzącym po wcześniejszej diagnozie.

Wskazania do zabiegów elektrostymulacji:

  • po operacji rozszczepu warg i podniebienia,
  • opóźniony rozwój mowy,
  • mowa nosowa (rynolalia),
  • afazja motoryczna,
  • dyzartria(zaburzenia artykulacji),
  • wysiękowe zapalenie uszu (zaburzenia pracy trąbki słuchowej),
  • problemy z połykaniem pokarmów,
  • ksztuszenie podczas jedzenia i picia,
  • po adenotomii (usunięciu migdała gardłowego).

Do elektrostymulacji wykorzystuje się wysokospecjalistyczny sprzęt medyczny. Dla uzyskania przepływu prądu, który pobudza mięśnie stosuje się dwie elektrody; jedną z elektrod umieszcza się na łopatce, karku lub przedramieniu pacjenta, natomiast drugą elektrodą punktową dotyka się bezpośrednio stymulowane miejsce. Zabieg jest komfortowy, bo zupełnie bezbolesny. W zależności od stanu wrażliwości skórnej pacjent może odczuwać lekkie mrowienie lub może nie odnotować żadnych odczuć.

PRZECIWWSKAZANIA DO STOSOWANIA ELEKTROLECZNICTWA

  • Silna arytmia serca.
  • Rozpoznana padaczka (konieczna konsultacji z neurologiem).
  • Aktywny nowotwór złośliwy.
  • Nadciśnienie.
  • Ciąża.
  • Głębokie, otwarte rany.

DZIECI NIEDOWIDZĄCE

Dzieci niedowidzące (słabo widzące), to grupa pośrednia między tymi, którzy widzą dobrze, a niewidomymi. Charakteryzuje je poważnie obniżona ostrość wzroku lub ograniczenie pola widzenia, zaburzenia akomodacji, światłowstręt, oczopląs, czasami zaburzenie w rozpoznawaniu barw. U dzieci tych wzrosło znaczenie pozostałych zmysłów, zwłaszcza słuchu i dotyku, które powinny być maksymalnie wykorzystywane dla wyrównania i uzupełniania zdobywanych informacji.

Dzieci niewidome

U dzieci niewidomych ostrość wzroku nie przekracza 1/20 normalnej ostrości widzenia w lepszym oku, przy zastosowaniu szkieł korekcyjnych. Charakterystyczne dla tego zaburzenia może być również ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w 20°.

Często patrząc na osoby niewidome spotkane przypadkowo na ulicy przechodnie zatrzymują się i obserwują, niekiedy głośno zastanawiając się: a skąd on wie, że może przejść przez jezdnię? Jak to jest, że nie potknął się o krawężnik? Gdzie on się tego nauczył?

I tu na horyzoncie pojawiają się różni specjaliści – jednym pomagającym w edukacji jest tyflopedagog, którego zawodową rolą jest wieloaspektowa pomoc osobom z dysfunkcją wzroku.

Tyflopedagog – czyli kto?

Specjalista „ od” edukacji i rehabilitacji niewidomych i słabo widzących, dla dorosłych i dla dzieci, dla tych, którzy problemy wzrokowe mają od urodzenia lub bardzo wczesnego dzieciństwa, ale i dla tych, których możliwości wzrokowe pogarszają się stopniowo (lub też gwałtownie np. w wyniku urazów czy przebytych chorób) lub zanikają całkowicie.

W kwestii rehabilitacji tyflopedagog będzie terapeutą widzenia i nauczycielem orientacji przestrzennej, a pod pojęciem edukacji kryje się zarówno nauczanie samo w sobie (na wszystkich szczeblach), jak też adaptacja materiałów edukacyjnych i modyfikacja niektórych treści zawartych w programach nauczania.

W czym pomoże?

W adaptacji otoczenia czyli dostosowaniu domu, miejsca nauki i pracy do potrzeb dziecka, podpowie jakie oświetlenie potrzebne jest przy biurku ucznia, jak oznaczyć leki, szczoteczki do zębów czy przyprawy, aby uniknąć pomyłek.

W szkole – towarzysząc dziecku jako nauczyciel wspomagający, ale też pokaże jak radzić sobie w klasie i z pracami domowymi, co począć z geometrią i geografią?!

Poprowadzi rehabilitację wzroku – czyli pokaże jak wykorzystywać efektywnie posiadane możliwości wzrokowe, jak ćwiczyć oczy i podstawowe sprawności wzrokowe. Terapeuta widzenia podpowie jakie pomoce optyczne i nieoptyczne będą przydatne i pomoże w ich dobraniu.

A w przypadku tych najmłodszych podopiecznych tyflopedagog jest także po to, by pokierować rodziców, wskazać im możliwości, podpowiedzieć i wesprzeć w edukacji i terapii.

No i proszę – tyle funkcji i zadań w kwalifikacjach zawodowych jednej osoby! Więc rodzicu – jeśli Twoje dziecko ma problemy wzrokowe umów się na spotkanie z tyflopedagogiem i zobacz ile możesz zyskać.

KINESIOTAPING LOGOPEDYCZNY

Co takiego robią plastry?

Poprawiają i stabilizują napięcie mięśniowe oraz wspomagają zmysł czucia (prioprocepcja). Dzięki temu mięśnie i ścięgna w obrębie twarzy łatwiej poddają się pracy terapeutycznej i szybciej regenerują.

Dlaczego warto zastosować kinesiotaping w logopedii (plastrowanie)

Aplikacja plastrów (aplikacja mięśniowa, aplikacja więzadłowa, aplikacja korygująca, a także aplikacja związana z układem limfatycznym) stosowana jest m.in. w :

  • Obniżone napięcie mięśniowe, a co za tym idzie osłabiona praca mięśni artykulacyjnych/ osłabiona praca mięśni artykulacyjnych (np. u pacjentów z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym, z zespołami genetycznymi, z dyslalią wieloraką, po podcięciu wędzidełka podjęzykowego itd.),
  • nadmierne ślinienie (np. u pacjentów po udarach, wypadkach komunikacyjnych, z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym, z zespołami genetycznymi, z zaburzeniami uczucia w okolicy orofacjalnej, z obnizonym napięciem mięśniowym itd.),
  • obrzęki i zaburzenia przepływu limfy (po wypadkach komunikacyjnych, urazach itp.),
  • niespionizowany język,
  • seplenienie międzyzębowe i boczne,
  • bruksizm (zgrzytanie zębami),
  • spastyka i zaburzenia w pracy stawu skroniowo-żuchwowego, brak stabilizacji żuchwy (np. u pacjentów z SLA, po udarach, po wypadkach komunikacyjnych, z MPD),
  • zaburzenia funkcji prymarnych: oddychania, połykania, żucia itp. (np. u pacjentów po udarach, porażeniach nerwów czaszkowych, po wypadkach komunikacyjnych, z zespołami genetycznymi, z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym…),
  • porażenia nerwu twarzowego.

GALERIA

KONTAKT

Gabinet Neurologopedyczny
dla Dzieci, Młodzieży i Dorosłych

mgr Anna Chmielowska - logopeda - neurologopeda - oligofrenopedagog
wizyty domowe na terenie miasta i powiatu Kolbuszowa

507 225 092
a.chmielowska@poczta.fm

PRZYJMUJĘ W:

Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej MEDIMO
Kolbuszowa - ul. Nowe Miasto 51

Konsultacje logopedyczne możliwe są po wcześniejszym telefonicznym umówieniu się i ustaleniu daty wizyty.